Pas vdekjes së mbretëreshës Elisabet II, princi Charles bëhet menjëherë mbret i Britanisë së Madhe.
Si trashëgimtar që në moshën tre vjeçare, ai ka qenë trashëgimtari më jetëgjatë i fronit në historinë britanike.
Pasi të bëhet sovran, Charles ka mundësinë të marrë çdo emër që ai zgjedh për mbretërimin e tij si Mbret.
Për shembull, emri i vërtetë i mbretit George VI ishte në fakt Albert. Dy monarkë të mëparshëm janë quajtur Charles.
Charles kishte marrë tashmë disa nga angazhimet e Mbretëreshës këtë vit pasi shëndeti i saj ishte bërë mjaft shqetësim për të, aq sa kishte anuluar disa nga angazhimet e saj, duke përfshirë hapjen shtetërore të Parlamentit.
Si Charles ashtu edhe Princi Uilliam i kishin dhënë përparësi ditarit të Mbretëreshës mbi të tyren.
Të dy ishin aktivizuar si Këshilltarë të Shtetit, ku Mbretëresha delegon pushtetin e saj sovran për qëllime specifike dhe ata ishin të detyruar të ishin edhe më të disponueshëm për ato detyra.