“Ka disa familje burimore malazeze në Beograd që shtyhen me bajrak për idetë serbomëdha.
Ja, për shembull, ai Beçkoviqi (Matija Beçkoviqi, poet serbomadh dhe ideolog antimalazez, v.j.), e ka thënë një ‘mendim të madh politik: Kosova është fjala më e shtrenjtë serbe’.
Në vend se populli të tallet me këtë thënie, sepse, fatkeqësisht, Kosova e ka përjetuar fatkeqësinë që e përjetoi, nën një: falë politikës së gabuar disadekadëshe të Beogradit ndaj Kosovës, pastaj, nën dy: falë përpjekjes për spastrim etnik në Kosovë më 1999.
Është e nevojshme që pak të hallakatin arkivat e shërbimeve të tyre sekrete, nëse nuk i kanë shkatërruar, dhe të shohin se ka ekzistuar plani i përgatitur për një inxhiniering të ri etnik, me ç’rast shqiptarët do të dëboheshin dhe do të zhdukeshin gjurmët e jetës së tyre në Kosovë, përmes asgjësimit të të gjitha evidencave, përfshirë edhe librezat shëndetësore.
Por kur për këtë plan kuptoi bashkësia e gjerë ndërkombëtare, NATO e pa të nevojshme të reagojë në atë mënyrë siç reagoi. E tani na shfaqet mendimtari i madh politik (Matija Beçkoviqi), i cili thotë: ‘Kosova është fjala më e shtrenjtë serbe’. Dhe kjo bëhet ide prijëse e politikës shtetërore (serbe).
Kjo është tragjedi. Tragjedi. Sepse ky poet edhe më tutje do të vazhdojë të kalojë kohën nëpër kafehanet e Beogradit, por populli që ka rënë viktimë e këtyre budallallëqeve edhe më tutje do të rrëshqasë nga disfata në disfatë, edhe më tutje do të vuajë, por, natyrisht, do t’i shkaktojë vuajtje edhe të tjerëve”.
(Nga intervista e Milo Gjukanoviqit dhënë në shtatorin e vitit të kaluar në emisionin Face to Face të gazetarit boshnjak Senad Haxhifejzoviq)
E.Robelli