Meshkujt duket se nuk e dinë problemin e shëmtuar të celulitit për shkak të disa dallimeve fiziologjike në krahasim me gratë, duke filluar me shpërndarjen e yndyrës.
Tek femrat, shtresat e yndyrës priren të zhvillohen në sipërfaqe, drejt lëkurës, dhe kështu çdo “akumulim” është menjëherë më i dukshëm. Te njerëzit, megjithatë, morfologjia e indit dhjamor (i cili është, në përqindje, më i ulët) bën që yndyra të zhvillohet më thellë, drejt shtresës muskulore, pa ndryshuar estetikën e lëkurës.
Pjesa tjetër është padyshim mungesa e estrogjenit, hormoneve që tek femrat ngadalësojnë eleminimin e ujit, yndyrave dhe mbetjeve, duke favorizuar grumbullimin e tyre (në kokrra) në zona të caktuara të trupit, veçanërisht në kofshët dhe të pasmet.
Nëse ana “b” e meshkujve është praktikisht e imunizuar nga celuliti, gjërat ndryshojnë ndjeshëm kur ngjiteni drejt barkut: pikërisht aty është e lehtë që këta të fundit të përqendrohen me bollëk, duke krijuar të ashtuquajturën ”tule” që (të paktën kjo ) pothuajse të gjithë meshkujt, në një moshë të caktuar e kanë.