Nga Gavin Mortimer “The Spectator”
Ishte e vështirë të mos qeshje me një farë cinizmi me deklaratën e fundit të anëtarëve perëndimorë të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, që e dënuan Bjellorusinë për përdorimin e emigrantëve në kufirin e saj me Poloninë si një armë të krizës.
Pas mbledhjes urgjente të Këshillit të Sigurimit të OKB-së të enjten e shkuar, anëtarët perëndimorë botuan një deklaratë të përbashkët, duke e akuzuar Minskun se po rrezikon jetën e emigrantëve “për qëllime politike”.Kjo është sigurisht e vërtetë, por si mund të dëgjosh fjalë të tilla nga Franca. Çfarë hipokrizie!
Këtë vit ka shumë më pak emigrantë që jetojnë nëpër kampe prej kartoni në periferitë e ë Parisit. Pse? Sepse këto kampe janë shkatërruar, dhe emigrantët, shumica të rinj nga Afrika dhe Lindja e Mesme, janë nisur drejt veriut për në qytet-portin e Kalesë.
Pasi atje mund të shkosh në Angli përmes një udhëtimi të shkurtër përmes Kanalit. Dhe këtë udhëtim e kanë bërë këtë vit mbi 24 mijë njerëz, gati 3-fishi i numrit që ia doli të kalojë Kanalin në vitin 2020.
“Duket se francezët u kanë lënë dorë të lirë trafikantëve të qenieve njerëzore. Ky dështim i tmerrshëm i zbatimit të ligjit, do të ngrihet me forcë në diskutimet me Ministrit të Brendshëm Zherald Darmanin dhe qeverinë franceze”- citohet të ketë thënë një burim i qeverisë britanike, mbi paaftësinë e Francës për të ndaluar emigrantët ilegalë që kalojnë në Angli përmes territorit të saj.
Ndoshta, Boris Xhonson duhet të mendojë të dërgojë ushtarë britanikë në Kale, si dhe në kufirin polak. Protestat e britanikëve ndaj Parisit, nuk do të sjellin ndonjë gjë të mirë. Presidenti francez Emanuel Makron, ka nisur tashmë fushatën për zgjedhjet presidenciale të prillit të ardhshëm.
Dhe sfidantët e tij kryesorë vijnë nga e djathta:Marinë Lë Pen e Tubimi Kombëtar, analisti i krahut të djathtë Erik Zemur, dhe republikanët e qendrës së djathtë, të cilët nuk kanë zgjedhur ende një kandidat, e kanë bërë emigracionin një pikë qëndrore të manifestit të tyre.
Për më tepër, në 15 muajt e fundit në Francë ka pasur një numër sulmesh islamike të kryera nga burra që kanë hyrë ilegalisht në vend, përfshirë vrasjen e tre besimtarëve nga një tunizian në një kishë të Nisës.
Prandaj, Makron e di shumë mirë se duhet të bëjë diçka për numrin e madh të emigrantëve të paligjshëm që ndodhen aktualisht në Francë – dhe që vlerësohet të jetë rreth 900.000- dhe a ka ai zgjidhje më të mirë se sa transferimi i këtij problemi tek britanikët?
Një reportazh në mediat franceze të enjten në mbrëmje, vërtetoi para shikuesve se autoritetet franceze po e lehtësojnë migrimin e emigrantëve ilegalë drejt Anglisë nëpërmjet Kanalit. Gazetari që realizoi reportazhin, përshkroi se si emigrantët ishin zhvendosur në perëndim nga Kaleja në Dunat Dë La Slak, me pamje nga plazhet e arta të Vimero-së, një destinacion popullor turistik për britanikët në periudhën midis 2 luftërave.
Një peshkatar vendas i shpjegoi gazetarit frekuencën me të cilën ai sheh gomonet që nisen për në Britani. “Anglezët nuk janë të lumtur më këtë situatë”- i thotë gazetari. Duke buzëqeshur, peshkatari u përgjigj:“E kush e çan kokën për këtë!”.
Ekipit të televizionit nuk iu desh të priste shumë përpara se të shihte një grup të madh emigrantësh ilegalë që mbanin në duar një gomone të fryrë buzë detit. Në përpjekjen e dytë ata e lëshuan me sukses gomonen dhe u nisën.
Nga dunat, 5 policë francezë të cilët qëndronin në makinën e tyre të patrullës shihnin gjithçka. Gazetari tha se ata kishin mbërritur shumë vonë për të parandaluar nisjen e gomones, por ata “kontaktuan rojen bregdetare, e cila e shoqëroi gomonen në ujërat territoriale britanike”.
Por sipas organizatës “Human Rights Watch”, policia francezë nuk ka qenë gjithmonë kaq e butë me sjelljen e saj ndaj emigrantëve. Muajin e shkuar HRW akuzoi policinë në Kale për “praktika abuzive”, të tilla si shembja e çadrave të ngritura nga emigrantët apo konfiskimi i sendeve të tyre.
E vërteta është se policisë, ashtu si njerëzve të mirë të Kalesë, u është sosur durimi pasi gjatë 2 dekadave të fundit emigrantët kanë ngritur kampe brenda dhe rreth portit, ndërsa dhuna dhe krimi janë një realitet shoqërues, të cilin ka dështuar që ta adresojë klasa politike franceze.
Inercia e tyre nuk është e ndryshme nga ajo e Brukselit, që ishte tepër i hutuar mbi mënyrën sesi ta trajtonte krizën e emigrantëve në vitin 2015, kur Angela Merkel hapi kufijtë e kontinentit. Presidenti i Bjellorusisë Aleksandër Lukashenko e di mirë këtë.
Dhe ndërsa ai akuzohet për “përdorimin e emigrantëve si një armë”, sa ndryshon në fakt sjellja e tij nga ajo që po ndodh sot në Kale? Franca supozohet se paguhet nga qeveria britanike për të ndaluar emigrimin e paligjshëm, por ata nuk po bëjnë asgjë të tillë.
Kjo të kujton paksa sjelljen e tyre të vitit 2018, kur policia franceze në juglindje të vendit u akuzua nga Italia për lejimin e kalimit të emigrantëve që ata kishin kapur përtej kufirit. Mos-veprimi i autoriteteve franceze, madje mund të thuhet edhe inkurajimi i tyre i heshtur, po vë në rrezik jetën e emigrantëve.
Dy burra u mbytën në përpjekje për të kaluar Kanalin, teksa të premten u raportua zhdukja e 3 të tjerëve pasi ishin nisur drejt Britanisë me një varkë të vogël të tipit kajak. Ndoshta Britania duhet të thërrasë një mbledhje tjetër urgjente të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, dhe këtë herë të dënojë sjelljen e Francës.
