Më 7 dhjetor 1941, në orën 6 të mëngjesit, filloi sulmi ajror japonez në bazën amerikane në Pearl Harbor, që e shtyu Amerikën dhe amerikanët në Luftën e Dytë Botërore.
Thirrja për luftë. “Tora! Tora! Tora!” (tora, në japonisht, është tigër). Në orën 7:53 të mëngjesit të 7 dhjetorit 1941, në radio tingëllonin sloganet e kapitenit japonez Mitsuo Fuchida. Pas 2 minutash, fillon sulmi ajror japonez kundër njësive ushtarake amerikane të stacionuara në Pearl Harbor, Haëaii. Mjaftojnë disa orë bombardime për të fundosur katër luftanije, për të shkatërruar afro 200 avionë dhe për të shkaktuar 2433 vdekje. Një sulm i papritur. Shpallja e luftës arriti në Sekretariatin Amerikan të Shtetit vetëm pasi kishte filluar sulmi dhe për më tepër ishte e diel, dita e daljes së lirë të ushtarëve të bazës amerikane në Paqësor.
Arsyet e mosmarrëveshjes. Manovrat japoneze për sulmin e koduar Operacioni Z, kishin filluar 10 ditë më parë, ndërkohë që diplomacia e të dy vendeve po punonte për zgjidhjen e mosmarrëveshjes mbi pushtimin nga Japonia, në fuqinë e aleancës së saj me Boshtin e Berlinit, Romës dhe Indokinës Franceze (aktualisht Vietnami, Laosi dhe Kamboxhia). SHBA, duke parë të kërcënuar epërsinë e saj në Paqësor, kishte dekretuar një embargo ndaj lëndëve të para dhe produkteve industriale për Japoninë.
Minutë pas minute. Më 7 dhjetor 1941, në orën 6 të mëngjesit, 183 avionët e parë japonezë ngrihen nga aeroplanmbajtëset, rreth 370 km në veri të Havait. Një orë më vonë, operatorët e radarëve në bregun verior të ishullit Oahu ku ndodhet baza zbulojnë avionë japonezë. Oficeri në detyrë beson se ata janë bombardues amerikanë B-17 që priten për atë ditë dhe nuk jep alarmin. Dhjetë minuta më vonë, 167 avionët e valës së dytë ngrihen nga aeroplanmbajtëset japoneze. Alarmi ende nuk është ngritur në bazë. Avionët luftarakë janë në tokë dhe nuk është ngritur asnjë mbrojtje kundër silurëve.
Është e diel dhe shumë oficerë janë jashtë detyrës. Në orën 7:53 të mëngjesit, komandanti Mitsuo Fuchida lëshon urdhrin e sulmit, “Tora! Tora! Tora!”, Me 50 bombardues “Val”, 40 bombardues silur “Kate”, 50 bombardues në lartësi të mëdha dhe 43 luftëtarë “Zero”. Fushat ajrore dhe anijet në spirancë goditen menjëherë. Luftanija e Arizonës mbytet nga një bombë e cila, e futur në depon e municioneve, e shpërtheu atë, duke vrarë mbi një mijë anëtarë të ekuipazhit. Në orën 8:54, vala e dytë japoneze (35 luftëtarë dhe 132 bombardues) takon breshërinë e parë. Luftanija Pensilvania është goditur.
Gjysmë ore më vonë sulmi është në kulmin e tij. Një bombë shpërbërë harkun e shkatërruesit riparues Shaw. Fragmentet arrijnë disa kilometra larg. Në orën 9:45, avionët japonezë mblidhen në formacion dhe largohen nga objektivi. Katër luftanije amerikane janë mbytur, tre të tjera janë dëmtuar rëndë, një duzinë njësi të vogla janë humbur dhe 188 avionë janë shkatërruar. Japonezët humbën 29 avionë. Amerikanët numërojnë 2433 të vdekur dhe afro 1200 të plagosur, japonezët 55 të vdekur.
A ishte një sulm i befasishëm? Edhe pse kanë kaluar 80 vjet nga ai mëngjes tragjik i vitit 1941, historianët ende debatojnë për të. Ishte vërtet një sulm i befasishëm? A e dinte dikush në SHBA? A mund të ishte shmangur? Madje, një hipotezë thotë se Presidenti Franklin Delano Roosevelt e dinte dhe nuk bëri asgjë për ta shmangur atë, sepse ai kërkonte një arsye për të shkuar në luftë. Sipas një sondazhi të kryer në vitin 1940, 90 për qind e amerikanëve ishin kundër hyrjes në konflikt. Por pas Pearl Harbor, ndjenjat e opinionit publik amerikan kishin ndryshuar plotësisht.
