Ekspertët e Universitetit të Nottingham kanë publikuar hulumtime që sugjerojnë se prirja njerëzore për hapjen e gojës shkaktohet automatikisht nga reflekset primitive në korteksin parësor motorik, një zonë e trurit përgjegjëse për funksionin motorik.
Gjetjet e fundit tregojnë se aftësia jonë për t’i rezistuar nofullave kur dikush tjetër pranë nesh është i kufizuar. Dhe kërkesa jonë për të mërzitur shtohet nëse jemi të udhëzuar t’i rezistojmë nofullës.
Por, pavarësisht se sa shumë mundohemi të mbyllim nofullën, ajo mund të ndryshojë se si bezdisemi, por nuk do të ndryshojë prirjen tonë për të hapur gojën. E rëndësishmja, ata kanë zbuluar se prirja jonë për hapur gojën është individuale për secilin prej nesh.
Stephen Jackson, Profesor i Neuroshkencës Kognitive, në Shkollën e Psikologjisë, drejtoi studimin multidisiplinar, shkruan alternative medicine. Ai tha: “Ne sugjerojmë që këto gjetje mund të jenë veçanërisht të rëndësishme për të kuptuar më tej lidhjen midis eksitibilitetit motorik dhe shfaqjes së ekofenomenës në një gamë të gjerë të kushteve klinike që kanë qenë të lidhura me rritjen e eksitueshmërisë kortikale dhe/ose uljen e frenimit fiziologjik siç është epilepsia , dementia, autizmi dhe sindroma Tourette”.
Echophenomena nuk është thjesht një tipar njerëzor
Hapja e gojës shkaktohet në mënyrë të pavullnetshme kur vëzhgojmë një person nga një person tjetër është një formë e zakonshme e echophenomena, imitimi automatik i fjalëve të tjetrit (echolalia) ose veprimeve (echopraxia).
